Z okazji światowego dnia kota i tego , że mam jedno takie cudo w domu :* postanowiłam napisać  o nich notkę. Naprawdę kocham i podziwiam te zwierzęta , które mają w sobie pełno gracji, elegancji, szyku i kochają pieszczoty. Bardzo dziękuję za komenatrze pod poprzednią notkę i chciałabym też serdecznie Was przeprosić , że ostatnio na nie nie odpowiadałam, teraz to się zmieni no i przysięgam , teraz to napewno ile będzie w mojej mocy , częściej pisać noty. Przyzwyczaiłam się do tego bloga i chciałabym aby nadal istniał na pełnych obrotach  Postaram się dotrzymać danych Wam obietnic! Dobra, przechodzę do notki…

 

Koty są jednymi z najpopularniejszych zwierząt domowych. Według danych redakcji magazynu „Kot”, goszczą one w 33%. polskich gospodarstw domowych, wygrywając konkurencję z psami. W piątek miłośnicy tych zwierząt obchodzą Światowy Dzień Kota. 
Pomysł uczczenia kotów specjalnym świętem pojawił się we Włoszech. Dlatego też w Rzymie odbywają się tegoroczne centralne obchody Światowego Dnia Kota. Kot jest wyjątkowym stworzeniem. Żyjąc z nim przez wiele lat pod jednym dachem, trudno go poznać. Potrafi być kochany i słodki, jednocześnie zachowując dystans do człowieka – uważa Monika Ulatowska z redakcji magazynu „Kot”. 

W Polsce Dzień Kota obchodzony jest po raz pierwszy za sprawą magazynu „Kot” oraz łódzkiego „Cat Clubu”. Na razie tylko w Łodzi, ale mamy nadzieję zarazić tym pomysłem inne miasta – powiedziała Ulatowska.

Fakt, że koty goszczą w 33% gospodarstw domowych w Polsce, stawia nasz kraj na trzecim miejscu pod względem liczby tych zwierząt w domach, zaraz po Australii i USA. W mniej więcej co czwartym domu we Francji i Belgii mieszkają koty. W Anglii żyje w domach ok. 10 mln kotów i 6,5 mln psów.

Koty są więc częściej obecne w gospodarstwach domowych niż psy. Być może jest to spowodowane tym, że mamy coraz mniej czasu, a kota nie trzeba np. codziennie wyprowadzać na spacery. Możliwe też, że te tajemnicze zwierzęta po prostu wciąż fascynują człowieka. 

 

Kot w pustym mieszkaniu

Umrzeć – tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.

Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Ryszard Marek Groński
Z książki „Kłębuszek snu”

Czym jest kot

A czym jest kot?
Kłębuszkiem snu.
Za oknem deszcz jesienny pluszcze
I mruczy kot.
Zaufaj mu –
Zobaczysz przeszłość.
Tak jak w lustrze:

Serwety koronkowej brzeg
I lampę, co nad stołem płonie,
We włosach matki – czasu śnieg
I jej ruchliwe małe dłonie.

A na kolanach matki – kot
Otwiera oczy zielonkawe.
Łapką, co skora jest do psot,
Sen chwyta, odpychając jawę.

Biegniesz po schodach lat – ku drzwiom,
Szukając gorączkowo kluczy…

Mruczenie kota to jest dom,
Bo zawsze kot o domu mruczy.

Zdjęcia mojej kotki – Rity

  

  

  

Przepraszam , że tak mało. W następnej notce postaram się dodać więcej jej zdjęć!  Prawda , że jest śliczna?!

Teksty: www.wp.pl

            www.wiadomosci24.pl

Obrazki i napisy: by me  – nie zezwalam ich kopiowania!!!

  

 

KATEGORIE: Bez kategorii48 Komentarze

III część cyklu: Arktyczne zwierzaki

22 Styczeń 2008

  

Wiem. Dawno nie pisałam. Nie ma dla mnie  usprawiedliwienia. W końcu ferie w moim wojewodzctwie już dawno się zaczęły. Dzisiaj III część cyklu : Arktyczne zwierzaki. Postanowiłam poświęcić tę notkę na  Wszystkim nam znanego ” misia polarnego”. Życzę miłego czytania bardzo fajnego tekstu o tych zwierzakach ( nie mojego autorstwa ).

  

Systematyka – Niedźwiedź polarny
Gatunek	Niedźwiedź polarny – Thalarctos maritimus (Ursus maritimus)
Rodzina	Niedźwiedziowate
Rząd	Mięsożerne
Gromada	Ssaki
Podtyp	Kręgowce

Występowanie

Występuje w rejonach polarnych półkuli północnej, na północ od kręgu polarnego, na obszarze Zatoki Hudsona oraz na północnych wybrzeżach Labradoru i Nowej  Funlandii.

Niedźwiedź polarny na wspólnych przodków z niedźwiedziem brunatnym. Ssaki te pojawiły się w Azji i rozprzestrzeniły na Europę i Amerykę Północną. Podczas wędrówek przez rejony polarne niektóre osobniki zostały tam uwięzione i musiały przystosować się do nowego środowiska.

Ciekawostka

Młode osobniki po odłączeniu się od matki mogą przez jakiś czas żyć wspólnie. Zdarza się również, że dwa samce niespokrewnionych ze sobą białych niedźwiedzi, przebywaja razem przez wiele tygodni.

Środowisko

Niedźwiedzie polarne żyją wśród śniegu i mrozu. Zamieszkują góry i pola lodowe. Posiadają wyjątkową umiejętność przechodzenia od stanu aktywności do letargu, co umożliwia im przeżycie podczas najostrzejszych mrozów. Potrafią na dłuższy czas zapaść w letarg na stojąco. Zimę spędzają  na okresowym polu lodowym, zwanym pakiem. Pak jest silnie spękany, z wieloma kanałami wypełnionymi wodą, co stanowi doskonałe środowisko dla fok i polujących na nie niedźwiedzi. Jedynie ciężarne samice zimują na stałym lądzie. Podczas krótkiego lata, kiedy lód topnieje, zwierzęta te przenoszą się w stronę stałego lądu, na brzegi wysp i kontynentów. Kiedy pod koniec lata ponownie tworzy się pak, niedźwiedzie wracają na pole lodowe i rozpraszają się po nim.

Ochrona

Niedźwiedź polarny jest gatunkiem prawnie chronionym. W latach 60-tych ubiegłego wieku zabijano rocznie około 1300 osobników tego gatunku. W 1975 roku konwencja waszyngtońska zajmująca się sprawami handlu zwierzętami i roślinami zagrożonych gatunków określiła , że na eksport niedźwiedzi lub ich futer potrzebne będzie specjalne zezwolenie. Rok później wprowadzono porozumienie zabraniające wszelkich polowań na te zwierzęta, poza tradycyjnym,  uprawianym  przez rdzennych mieszkańców Arktyki. W 1988 roku Eskimosi  z Kanady i  Alaski podpisali wspólny plan polowań. W 1960 roku wyspa Wrangla została w całości uznana za rezerwat tych zwierząt. Jest to jedno z największych miejsc porodów białego niedźwiedzia. Obecnie jego populacja liczy 6-8 tysięcy osobników.

Zachowanie

     

Biały niedźwiedź jest z natury samotnikiem. Czasami jednak towarzystwo innego osobnika  i zabawa przypominająca zapasy sprawiają mu wielką przyjemność. Jest wówczas wyjątkowo tolerancyjny jak na zwierzę prowadzące samotny tryb życia. Niekiedy powstają luźne grupy, np. wokół padliny wieloryba czy miejscach, gdzie obficie występują foki. Niektóre osobniki spędzają całe lata w jednej okolicy. Samce i samice żyją oddzielnie poza krótkim okresem godów , który przypada na wiosnę. Niedźwiedź polarny poluje głownie na foki. Jego łupem padają przede wszystkim  foki grenlandzkie, foki wąsate i kapturniki. Najczęściej drapieżnik czeka cierpliwie, aby zaczerpnąć powietrza. Gdy foka wystawia nad powierzchnię wody czubek pyszczka, niedźwiedź wymierza jej potężny cios łapą. Jeśli foka od tego nie zginie, niedźwiedź dobije ją , chwytając zębami za kark. Niekiedy drapieżnik cicho podpływa do odpoczywającej fotki i wówczas atakuje. Szczególnie lubi polowac na młode foki w okresie ich narodzin , który przypada na koniec zimy. Zimą niedźwiedź zjada skórę i tłuszcz upolowanego zwierzęcia. Latem jego dieta staje się bogatsza. Cofające się pola lodowe sprawiają , że rzadziej trafia mu się jakaś zdobycz. Odżywia się wówczas także jagodami, korzonkami , ziołami i algami. Łowi ryby i ptaki wodne oraz lemingi i zające polarne. Bardzo rzadko udaje mu się upolować renifera lub piżmowołu. Zjada również padlinę. Chętnie sięga po jaja ptaków wodnych.

Ciekawostki

Niedźwiedź polarny w poszukiwaniu pożywienia może przewędrować dziennie około 70 km.

 Niedźwiedź polarny uwielbia zabawę. Kiedy spotykają się dwa osobniki, stają na tylnych łapach, pozdrawiają się i zaczynają baraszkować.

Zwierzęta staczają rodzaj przyjacielskiej walki, przypominający  momentami taniec. Kiedy niedźwiedź chce przewrócić swego towarzysza, opiera się przednią łapa na ramieniu przeciwnika.

Rozmnażanie

   

Samica niedźwiedzia polarnego najczęściej rodzi dwa młode.