Dzisiaj to tyle.
Pozdrawiam wszystkich czytelnikow mojego bloga!
Dziekuje za komentarze pod poprzednia notka!
Czekam na komentarze co do notki i bloga…
Rozgwiazdy – a co to?
Szkolne obowiązki związane z końcem roku oraz wyjazd za granicę przyczynił się znacznie do tego , ze nie pisałam notek. Dzisiaj dostałam nagle weny, więc piszę. Pomysł. Skąd się wziął? Właściciwe sama nie wiem. Od tak po prostu 
Rozgwiazda. Nigdy jej nie widziałam, chociaż napewno bardzo chciałabym ją zobaczyć. Wstyd się przyznać , ale do tej pory nie wiedziałam co to tak naprawdę jest. Chyba większość z nas tak myśli… przynajmniej mam taką nadzieję. A więc przechodzę do notki dziękując Wam serdecznie za miłe komenatarze pod poprzednią notką.
Rozgwiazda. Nigdy jej nie widziałam, chociaż napewno bardzo chciałabym ją zobaczyć. Wstyd się przyznać , ale do tej pory nie wiedziałam co to tak naprawdę jest. Chyba większość z nas tak myśli… przynajmniej mam taką nadzieję. A więc przechodzę do notki dziękując Wam serdecznie za miłe komenatarze pod poprzednią notką.
Rozgwiazdy (Asteroidea) – gromada morskich drapieżników z typuszkarłupni.
Rozgwiazdy to grupa zwierząt o ogromnej różnorodności barw, kształtów i rozmiarów.
Środowisko
Żyją na dnie mórz i oceanów, pod skałami i na rafach koralowych na głębokości od 0,5 do 300 m. Niektóre gatunki zamieszkują głębsze obszary morza. Występują na wszystkich rodzajach dna: piaszczystym, skalistym lub na łąkach traw morskich.
Zachowanie
Są bardzo powolne, pełzają leniwie, wypatrując zdobyczy. Trudno je czasem zauważyć, bo chowają się w szczelinach i zakamarkach skał. Poruszają się po dnie morskim w dowolnym kierunku za pomocą nóżek ambulakralnych. Każde ramię posiada dwa rzędy takich nóżek. Służą one również do rozpoznawania pokarmu i chwytania zdobyczy. Wiele gatunków rozgwiazd żywi się padliną, mułem dennym i detrytusem (detrytofagi). Większość tych zwierząt to drapieżcy. Niektóre, jak rozgwiazda grzebieniasta, są nocnymi myśliwymi. Polują na jeżowce i małże. Po wschodzie słońca zakopują się w piachu i czekają, aż zapadnie zmrok. Niektóre rozgwiazdy najchętniej polują na małże i ślimaki. Należy do nich rozgwiazda czerwona. Zwierzę przysysa się za pomocą nóżek ambulakralnych do muszli małża. Siła mięśni rozgwiazdy jest tak duża, że w końcu muszla zostaje uchylona. Rozgwiazda natychmiast to wykorzystuje. Wynicowuje przez otwór gębowy żołądek i wciska go do środka muszli małża. Wydzielone soki trawienne rozpuszczają ciało ofiary, które następnie zostaje wessane w strawionej postaci. Taki posiłek trwa około 10 godzin. Część rozgwiazd kruszy muszle ślimaków i małży, inne połykają całe zwierzę i wypluwają potem pustą muszlę. Inne gatunki, jak korona cierniowa, żywią się polipami koralowców. Zwierzę sunie powoli po koralowcach, działając na nie swoimi sokami trawiennymi. Po nadtrawianiu delikatnej tkanki polipów wsysa ją do środka. Niektóre rozgwiazdy są odporne na parzydełka ukwiałów, które stanowią ich zdobycz.
Ochrona
Rozgwiazdy są uważane za szkodniki. Od 1966 korony cierniowe pojawiły się masowo w okolicach Wielkiej Rafy Koralowej, niszcząc ją w tempie 80 km rocznie. Naukowcy przypuszczają, że to działalność człowieka umożliwiła koronom cierniowym tak liczne występowanie na terenach rafy. Zanieczyszczone wody spowodowały śmierć ślimaków morskich – trytonów. Są one naturalnym wrogiem rozgwiazd. Pożerając je, ograniczały ich liczebność. Rozgwiazdy odżywiające się jadanymi przez człowieka ostrygami i małżami nieraz powodują ogromne straty w hodowli tych mięczaków.
Rozmnażanie
Prawie wszystkie rozgwiazdy są rozdzielnopłciowe. Zapłodnienie jest zewnętrzne. Zwierzęta wyrzucają do otaczającej je toni wodnej miliony komórek jajowych i plemników. Z zapłodnionych komórek jajowych rozwijają się wolno pływające larwy rozgwiazd. Pierwsze stadium larwalne to bipinnaria (dwurzęsica). Larwa ta jest dwubocznie symetryczna. Po kilku tygodniach bipinnaria przechodzi w stadium larwalne nazywane brachiolaria (ramienica). W tym stadium larwa osiada na dnie morskim i rozwija się z niej maleńka, właściwa postać rozgwiazdy. W porównaniu do wyprodukowanych gamet ilość larw, które przekształcają się w formę dorosłą, jest niewielka. Większość larw ginie, pożarta przez inne zwierzęta. Niektóre gatunki rozgwiazd żyjących w chłodnych morzach opiekują się swym potomstwem. Samica składa do kilkuset jaj. Strzeże ich, tworząc nad nimi baldachim, wsparta na czubkach ramion. Inne gatunki są jajożyworodne. Po grzbietowej stronie samicy umieszczone są specjalne jamy, w których rozwijają się larwy. Dorosłe osobniki gatunku Trophodiscus uber noszą swoje dzieci na grzbiecie i bronią je przed drapieżnikami. Rozgwiazdy rozmnażają się również bezpłciowo – na drodze autotomii. Oznacza to, że zwierzę samorzutnie rozpada się na kilka kawałków, z których zregeneruje się cały organizm.
Budowa
Anatomia rozgwiazdy. Opis: 1. część odźwiernikowa żołądka 2. odbyt na końcu jelita (nie u wszystkich) 3. gruczoły rektalne 4. kanał kamienisty 5. płytka madreporowa 6. część wpustowa żołądka 7. uchyłki wątrobowe (trawienne) 8. ?cardiac stomac? 9. gonady żeńskie albo męskie 10. bruzda ambulakralna 11. ampułki nóżek ambulakralnych
Ciało składa się z centralnej tarczy i z 5-20 ramion. Czasem ramiona nie są wyodrębnione i rozgwiazda ma kształt pięcioboku. Szkielet wewnętrzny zbudowany z płytek, połączonych ze sobą ruchomo. Są zwierzętami wtóroustymi. Otwór gębowy znajduje się na stronie spodniej zwierzęcia, a odbytowy na wierzchniej.
Narząd oddychania – skrzela skórne (papule), u nasady których znajdują się drobne szczypcowate wyrostki – pedicellaria – czyszczą powierzchnię ciała rozgwiazd.
Układ krwionośny – słabo rozwinięty. Roznoszeniem pokarmu zajmuje się płyn wypełniający celomę – w nim zanurzone są narządy wewnętrzne. Zbędne produkty przemiany materii wydostają się drogą dyfuzji. U rozgwiazd występują trzy układy krążenia – oprócz układu krwionośnego, w którym zamiast serca występuje kurczliwe naczynie, jest jeszcze układ ambulakralny (wodny), przez który woda morska trafia do nóżek ambulakralnych oraz układ pseudohemalny składający się z połączonych jam i przestworów międzykomórkowych. Układ wodny rozgwiazd zawiera produkujące celomocyty ciałka Tiedemanna oraz magazynujące płynpęcherze Poliego.
Narząd ruchu – nóżki ambulakralne, po spodniej stronie każdego ramienia.
Układ nerwowy składa się z pierścienia okołogębowego i 5 pni nerwowych.
Systematyka
Rzędy:
- Brisingida
- Forcipulatida
- Notomyotida
- Paxillosida
- Peripoda- kołonice
- Platyasterida
- Spinulosida
- Valvatida
Rzędy wg. polskiej systematyki:
- Rozgwiazdokształtne
- Tarczogwiazdy
- Gwiazdnice
Atlas zwierząt: Ptaki – Bażant łowny
Systematyka
| |
Gatunek
|
Bażant łowny-Phasianus colchicus
|
Rodzina
|
Kurowate
|
Rząd
|
Grzebiące ( Kuraki )
|
Gromada
|
Ptaki
|
Podtyp
|
Kręgowce
|
Występowanie
Występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Bażant łowny znany jest także jako bażant obrożny lub szlachetny. Jest dużym i rzucającym się w oczy ptakiem. Niebywale barwne upierzenie samca czyni go atrakcyjną zdobyczą dla myśliwych.
Środowisko
Ciekawostka
Bażanty żerują w ciągu dnia, noc spędzają na drzewie lub ukryte w krzakach.
Pierwotnie bażant łowny zamieszkiwał suche regiony Azji. Obecnie zasięg jego występowania obejmuje większość Europy, niektóre tereny Azji Środkowej i Zachodniej oraz Ameryki Północnej. W Europie ptak ten zasiedla nizinne obszary rolnicze, podmiejskie, doliny rzek i obrzeża wsi. Do życia potrzebne są mu otwarte przestrzenie porośnięte niską roślinnością. Często są to skraje nieuprawnej ziemi lub dróg gruntowych.
Ochrona
Kury znajdują się pod ochroną praktycznie przez cały rok. Na koguty wolno polować od 30 września do końca lutego. Myśliwi interesują się bażantami, gdyż na niektórych terenach są one jedyną atrakcją, drobną zwierzyną łowną. Populacja kuraków na terenach europejskich nie jest w stanie przetrwać samodzielnie. Zbyt wiele ptaków ginie zimą z głodu i zimna. Bażanty hodowane są w specjalnych ośrodkach zwanych bażantarniami. Pisklęta trzymane są w dużych wolierach, a gdy osiągną dojrzałość, wypuszcza się je na wolność.
Zachowanie
Bażanty są aktywne podczas dnia. W okresie zimy gromadzą się w stada. Koguty i kury tworzą oddzielne grupy. W czasie mrozów ptaki te cierpią głód. Wiele z nich ginie, jeśli nie są dokarmiane przez ludzi. Na terenach Europy kuraki mają wielu wrogów, z którymi nie potrafią sobie radzić. Atakują je lisy i kuny. Młode ptaki padają ofiarą wron, srok , a nawet jeży. W czasie lęgów ich gniazda bywają zatapiane w wyniku gwałtownych letnich opadów. Bażanty chętnie przebywają na ziemi. Spłoszone, podrywają się do trzepoczącego lotu praktycznie spod nóg intruza. Dorosłe osobniki żywią się głównie roślinami. Chętnie zjadają nasiona, żołędzie i różne jagody, także te, które dla człowieka są trujące, np.: jagody wilczego łyka, trzmieliny i psianki. Latem i jesienią dietę wzbogacają pokarmem zwierzęcym, takim jak owady, pajęczaki i ślimaki.
Rozmnażanie
Wiosną grupy ptaków utworzone zimą rozpraszają się. Samce wyruszają na poszukiwanie własnych terytoriów. Kiedy zasiedlają wybrany obszar, ogłaszają to śpiewem. Upatrzone miejsce jest zazwyczaj gęsto zarośnięte. Koguty przemierzają je piechotą. Każdy kurak zajmuje się obroną swego stanowiska i popisami przed samicami. To właśnie one wybierają partnerów. Jeśli tylko któraś wkroczy na terytorium koguta, jest bezceremonialnie deptana. W czasie sezonu rozrodczego samce kopulują się w wieloma kurami. Po godach partnerki oddalają się , żeby poszukać odpowiedniego miejsca na gniazdo. Zakładają je na ziemi, zazwyczaj dobrze ukrywając w gęstych krzakach. Samice składają jaja od końca kwietnia do czerwca. Zwykle w lęgu jest ich od 7 do 14 i mają one charakterystyczny zielonawoszary kolor. Okres inkubacji wynosi 22 – 24 dni. Wykluwające się pisklęta są zagniazdownikami. Zaraz po przyjściu na świat opuszczają gniazdo i są gotowe podążać za matką. Pierwszym pokarmem noworodków są larwy mrówek. Potem młode bażanty uczą się jeść także pokarm roślinny. Mając 10 – 12 dni, potrafią już latać, ale nadal pozostają z samicą. Kura opiekuje się nimi przez ok. 80 dni.
Ciekawostka
Wysiadywaniem jaj i opieką nad pisklętami zajmuje się wyłącznie samica.
Czy wiesz, że … ?
- W okresie rozrodczym samiec zajmuje wybrany teren. Jeśli kilka osobników zdecyduje się na ten sami rewir, dochodzi między nimi do walk.
- Pierwsze bażanty pojawiły się w Europie w średniowieczu . Najwcześniejsze doniesienia o tych ptakach pochodzą z Nadrenii. Początkowo kuraki te hodowano jedynie w niewoli. Na wolność, krótko przed polowaniem, wypuszczano wyłącznie młode ptaki. Część z nich uciekła i zaczęła żyć na swobodzie.
- Wiek bażanta można rozpoznać po ostrogach i długości pazurów. Młody ptak ma pazury 10-milimetrowe, ostrogi zaś są małe i ruchome. U starszego osobnika długość pazurów dochodzi do 18mm, a ostrogi stają się długie i ostre. Od 2. roku życia na ostrogach kogutów co roku pojawia się jeden pierścień.
- Długość koguta wynosi
Bażant łowny – Phasianus colchicus
| |
Długość
|
Samiec 75 –
Samica 56 –
|
Rozpiętość skrzydeł
| |
Waga
|
Samiec 1,2 –
Samica 0,9 –
|
Ilość jaj
|
7-14
|
Czas inkubacji
|
22-24 dni
|
Pożywienie
|
Owoce i nasiona, drobne bezkręgowce
|
Oczy – umieszczone po bokach głowy otoczone są pierścieniem czerwonej, nagiej skóry
Głowa – niewielka głowa pokryta jest niebiesko-zielonymi piórami
Obroża – na szyi występuje charakterystyczna , biała obroża
Pióro – Upierzenie tułowia ma różne odcienie brązu i złotawej czerwieni
Ogon – ogon ptaka tworzą charakterystyczne, długie pióra
Ostrogi – stopy koguta wyposażone są w ostrogi
Dziób – silny dziób jest lekko zakrzywiony
Gatunki pokrewne
Ojczyzną bażantów jest Azja. Samce wszystkich gatunków wyróżniają się niezwykle efektownym upierzeniem, odgrywającym ważną rolę podczas skomplikowanego rytuału zalotów. Samice mają pióra w barwach maskujących.
Bażant diamentowy – zamieszkuje skaliste urwiska gór południowo-zachodnich Chin na wysokości od 2100 do 3600 m n.p.m.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz